Laat ik het maar direct zeggen: dit is een negatieve column. De vraag is natuurlijk of dat wel mag.
Moet je niet altijd -zeker als gemeentebegeleider- positief blijven.
Maar wellicht niet alleen als gemeentebegeleider maar eigenlijk so wie so als mens, en dan in ieder geval als christen? Op zich ben ik positief -naar ik denk- zowel als mens, gelovige en als kerkbegeleider. Maar mag je dan nooit eens verkeerde zaken stevig aan de kaak stellen? Juist om verkeerde zaken ten gunste te draaien of nog liever .. te voorkomen.
En dan heb ik het over een positief verschijnsel als giften.. die echter ook vol gif kunnen zitten.
Jaren geleden had men de gift vol vreugde aanvaard. Een geweldige bijdrage van iemand aan de nieuwbouw van een kerk. Geweldige schenking.. tot tranen toe ontroerd. Een onverwacht wonder.. zie je wel. Men voelde zich begenadigd.. en ..logisch de nadere bepaling van de schenker dat deze kerk nooit zou mogen worden gesloten. Natuurlijk niet, dat sprak voor zich. Tja.. en nu jaren later: de spanning tussen het welzijn en beleid van de gehele gemeente en juist dat ene kerkgebouw, dat niet gesloten zou mogen worden. Met veel veel pijn werd een knoop doorgehakt.
Elders: de gemeente in financiele nood en zie daar.. een reddende broeder, die door een indrukkende zakendeal in eens bovenmatig ruim in zijn slappe was zat. Voorzichtig werd hij benaderd, maar die voorzichtigheid bleek niet nodig; graag wilde hij helpen.. alleen: dan moesten die en die mensen wel hun bestuurszetel inleveren, want ja, in hen .. snap je.
Ik noem dat giftige giften, zoals soms groot-gevers in een gemeente een soort stille tirannie kunnen uitoefenen. Soms bewust, soms onbewust.
Pastoraal kan dat zo moeilijk liggen dat soms wijkpredikanten zich per definitie maar verre houden van al dat soort geldzaken. Slijk der aarde… Wat niet weet dat niet deert.
Helemaal onbegrijpelijk is dat niet, soms denk ik wel zelfs uitermate verstandig. Alleen.. daarmee is het probleem niet opgelost. Als het niet door hen wordt aangepakt, dan maar door een ander. Zo raakte ik als kerkbegeleider daarin o.a. verzeild; een stevige storm die goed laveren en pareren vraagt.
Eerlijk gezegd met wisselende resultaten, maar dat verwachtte ik ook niet anders (al hoop ik dat als positief ingesteld iemand natuurlijk altijd wel).
Soms zul je echter je verlies moeten nemen: we komen er niet meer samen uit. Het is geprobeerd, het is aan de kaak gesteld, de zaken zijn tot op het bot helder komen te liggen: het gaat om de macht. Wie op zo’n machts-greep positief in gaat, is volgens mij pas echt verkeerd bezig. Dan maar liever negatief simpelweg nee-zeggen: ‘ daar doen we niet aan mee en ik hoop, gulle gever, dat je dat begrijpt.’ En dat is -denk ik- uiteindelijk de meest positieve weg die je dan kunt kiezen.
