‘Gelovigen zijn net mensen’ zeg ik weleens. Keukentafelkwesties en directiekamer-zaken kom je in een andere context ook allemaal tegen in een geloofsgemeenschap. Investeren in mensen of in stenen? Welke beleid gaan we voeren? Hoe gaan we met ‘lastige’ geloofsgenoten om? Hoe verdelen we de werkzaamheden tussen beroepskracht en vrijwilliger?
Vanuit mijn predikanten-achtergrond herken ik veel ‘interne zaken’ binnen een geloofsgemeenschap. Ook ben ik persoonlijk betrokken bij de onderliggende vragen van geloof en zingeving, gebrokenheid en heelheid. Maar mijn persoonlijke mening is niet van belang als u met elkaar een andere oplossing bereikt!
Kerkorde en reglementen spreken mij als jurist natuurlijk aan en in die zin kan ik formeel zijn. Liever vooraf mogelijke ‘bezwaren’ voorkomen, dan deze na veel ellende achteraf op te lossen.
Sinds de voorbereiding van mijn boekje over kerksluiting (‘Kerksluiting, einde of nieuw begin’ uitgave Narratio 2013, uitverkocht, eventueel kan ik een pfd sturen) ben ik bij veel van dit soort zaken betrokken geweest. Soms in contacten met het KKG (Kantoor Kerkelijke Goederen) dan weer via KW (Kerkelijkwaardebeheer). Vanuit mijn vroegere bedrijfsmatige betrokkenheid bij projectontwikkeling onderken ik heel wat (val)kuilen en kansen.
Samen werken/ geloven is binnen een geloofsgemeenschap essentieel; een gedeelde visie en missie bouwt beleid. Eenheid in verscheidenheid doorbreekt het alleenrecht van het eigen gelijk en opent nieuwe perspectieven. Zo sta ik ook ingeschreven als gemeente-adviseur van de PKN.
Op deze terreinen heb ik veel ervaring opgebouwd en help u graag!
